Yelkenin alt kısmının bağlandığı direk parçasına bumba adı verilir. Seren armada, cunda yelkeni ve bazı alt yelkenlerde, seren kollarından uzatılan geçici bumbalar kullanılır. Bu geçici bumbalar sadece çok hafif rüzgârlarda, yelkenleri mümkün olduğunca çok açabilmek ve mümkün olduğunca çok rüzgâr yakalamak için kullanılırlar.
Ancak sübye armalı teknelerde, uskunaların ön ve mizana yelkeninde, yavl ve keçlerde, bumba sürekli kullanılır. Bumba, ön kısmında kaz boynu denilen bir parça ile direğe tutturulur ve bumbanın sonuna veya arka kısmına bağlanan ıskota ile yelken kontrol edilir. Açavela gönderli yelkende bumba veya giz kullanılmaz, mizana yelkeni de bumbasız kullanılabilir, ama yine de en iyi verimi alabilmek için çoğu çift veya daha çok direkli armada bumba kullanılır. Yelken, bumbaya sadece ön ve arka uçlarından, ama genelde bumba boyunca tutturulur veya tüm alt yakası boyunca dikilmiş bir halattan bumba üzerindeki bir oluğa geçirilir.
Bumba klasik tasarımında, arkaya doğru hafifçe incelen veya uniform çaplı, içi dolu tahta bir çubuktur, modern şeklinde içi boş tahta veya metal, daha sağlam ve hafif bir konstrüksiyondur. Dikey düzlemde, yataya göre daha sağlam olması gerektiğinden kesiti dikdörtgen veya oval olabilir. 19.
Tipik yat bumbası ve 20. yüzyıl yarış yatlarında, Bermuda tip armanın icadından önce, cıvadra ve ana yelken yanına çekilen üst yelken gibi bumba da arka küpeştenin dışına çıkacak kadar uzundu. Modern yelken tasarımı, Bermuda armasında görüldüğü gibi uzun bir ana yelken ve bunun önünde ucu teknenin burnundan daha içerde son bulan böylelikle cıvadraya gerek kalmamıştır büyük bir ön yelken kullanmaktadır. Böylelikle bumbanın çok daha kısa ve ucunun tekne içinde kalacak şekilde yapılabilmesi ve ıskotanın bumbadan dümdüz aşağı makaralara veya ıskota güverte rayına indirilebilmesi mümkün olmuştur. Bermuda armalı bazı büyük yelkenlilerde ve büyük J sınıfı teknelerde, bumba, yelkenin alt kısmına en iyi aerodinamik formu vermek amacıyla, orta kısmında çok geniş ve üstü düz (bu nedenle bu bumbalara, New York’taki geniş bir caddeye istinaden Park Caddesi bumbası denirdi) yapılırdı. Temelde herhangi bir bumbanın esas amacı, yelkenin alt kısmını, üst kısmın kavisli formunu bozmadan, olabildiğince düzleştirmektir. Bumbanın sağlayacağı bu düzleştirme etkisini artırmak için, bumba ıskotanın bırakılması ile tekneden uzaklaştığında yukarı doğru kalkması engellenir. Bu işlem bumbanın ön kısmından direğin alt kısmına bağlanan, yarış teknesi yelkencilerinin pupa palangası dediği bumba palangası ile yapılır. Yine sübye armalı teknelerde balon yelkenin alt yakasını açmak için, hafif malzemeden yapılma bir bumba kullanılır. Ön yelkenin de, ön istralyanın hemen arkasına tutturulmuş bir bumba’ ya gerildiği olur. Ancak bu pek tercih edilmez, çünkü bu sistemde ön yelkenin direğin arkasına gelecek kadar büyük yapılmasına imkan yoktur.
