Teknelerde kullanılan elektronik gereçlerin arasında en güvenilir olanı büyük olasılıkla iskandil olarak da bilinen derinlik ölçerlerdir. Teknenin içine veya dışına yerleştirilen bir transdüktör (“transducer”: çevirici) üzerinden deniz dibine ses sinyalleri göndererek çalışır. Cihaz, teknenin altından deniz dibine gidip tekrar tekne altına dönen sinyallerin gidip gelme süresini ölçer ve sesin sudaki hızı belli olduğundan derinliği hesaplayarak gösterir.
Özel teknelerde kullanılan transdüktörler genellikle her ikisi de insan kulağı için çok yüksek olan 50 veya 200 kHz sinyal frekanslarında çalışır; bununla birlikte 75 kHz transdüktör de gittikçe yaygınlaşmaktadır.
Alçak frekansların suda zayıflaması daha az olduğundan daha derin sularda 50 kHz bir transdüktör değer gösterebilir; buna karşılık yüksek frekanslı yani 200 kHz transdüktörler değer verdiklerinde daha yüksek ayrıntı sağlarlar. Bu yüzden de amatör balıkçılar dip ve balıkların net bir resmini elde etmek için onları tercih eder.
Çoğu cihazın doğruluğu her iki tür için de yaklaşık %5’in içindedir; ancak, üretici firma tarafından genellikle tatlı su için verilen azami derinlik değerlerinin tuzlu suda %25 ile 50 arasında daha düşük olması söz konusudur.
En yüksek verimlilik için transdüktörler gövde dışına monte edilmelidir, bununla beraber ahşap veya fiber gövdelerin içinde de çalışabilirler. Yalnız o durumda ses sinyalleri gövdeden geçmek için ciddi miktarda güç kaybedeceğinden derinlik ölçerin eriminin azalması sonucu doğar ve cihaz büyük derinlikleri ölçemez.
