Bir teknenin süratini veya belli bir sürede kat ettiği yolu ölçmek için kullanılan herhangi bir alete “parakete” denir. Genelde yatlar gibi ufak teknelerde bu amaçla, teknenin arkasından sarkıtılan ve kat edilen mesafe ile sürati kaydeden pervaneler kullanılır. Yine sıkça kullanılan başka bir alet ise elektronik paraketedir. Bu, teknenin omurgasının dış kısmına monte edilmiş ve teknenin elektrik akşamına bağlı, sürati ve kat edilen mesafeyi tam olarak gösteren bir alettir.
İngilizcesi genelde DR (dead reckoningposition) olarak kısaltılan, son bulunulan yer ve teknenin ortalama süratinden yararlanılarak hesaplanan tekne mevkiine parakete mevkii denir. Teknenin yeri, son bilinen noktadan beri gidilen yön ve yapılan süratin harita üzerine, akıntı, gel git ve teknenin rüzgâr altına düşme faktörleri için tahmini bir ek yapılarak işlenmesi ile bulunur. Modern navigasyon yöntemlerinin icadından önce bu metot, güneş ve ay gibi gök cisimlerinin görülemediği fırtınalı zamanlarda navigatörlerin kullanabileceği tek yer belirleme metodu idi. Fırtına geçince tekrar gök cisimlerine göre ölçüm yapılabileceği zaman ise, ölçümlere temel olarak parakete mevkii alınırdı. Modern navigasyon yöntemleri ile önemini yitirmesine rağmen halen kullanışlı ve yardımcı bir yer belirleme metodudur. Özellikle gün doğumu ve batımında yanlış ölçüm verebilecek olan elektronik aletlerle hesaplanan pozisyonu kontrol etmede kullanılır.
Bir paraketenin teknenin arka kısmından sarkıtılması için kullanılan özel örülmüş halata ise parakete salvosu adı verilir. Bu halatın özel örülmesinin nedeni dolanmasını engelleyip paraketenin suda yaptığı dönüşleri aynen tekrarlamasını sağlamaktır.
